ΠΑΤΡΑ: Παρέμβαση για τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την έναρξη της Εθνικής Παλιγγενεσίας

ΘΗΒΑΙΟΣ - ΜΑΡΓΑΡΗΣ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΝΘΕΟΝ

Με τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την έναρξη του ιερού αγώνος της εθνικής παλιγγενεσίας και δια τον τέλειο και άψογο εορτασμό, τιμή και προβολή του σημαντικού αυτού γεγονότος, συγκροτήθηκαν επιτροπές από βραδύγδουπα, όντως, ονόματα Ελλήνων και ξένων (ναι, και ξένων) ειδημόνων. Αναμένουμε λοιπόν αποτελέσματα λαμπρά μέσω εκδηλώσεων, συνεδρίων, εκδόσεων, εκπομπών από τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, φιλοτελικών και νομισματικών προϊόντων και γενικώς κάθε καλλιτεχνικής και πνευματικής δημιουργίας, που θα αναδείξει την ιστορική αξία της επετείου αυτής. Η Ελλάς αναγεννήθηκε από την τέφρα της, όπως ο μυθικός Φοίνικας. Φοίνικας ήτο και η ονομασία των πρώτων νομισμάτων, τιμή και ύμνος εις το ελληνικό πνεύμα που διδάσκει ο μύθος αυτός.
Με τις σκέψεις αυτές και προσδοκίες είδαμε, επιτέλους, το λογότυπο της επετείου. Δημιούργημα (χωρίς ένα πανελλήνιο διαγωνισμό) μιας ομάδας «οπτικής επικοινωνίας» οκτώ ατόμων και εμβριθούς εργασίας τεσσάρων μηνών (ναι, τεσσάρων μηνών), από τον περασμένο Νοέμβριο, και με την κατανάλωση αρκετής φαιάς ουσίας, είδαμε, λέγω, το κατ’ αυτούς αποτέλεσμα, «που μεταδίδει φιλοσοφία»! Τρεις οφιοειδείς γραμμές και ένας αριθμός. Τονίζω, εργασία τεσσάρων μηνών και ομάδας οκτώ ατόμων! Είδαμε και την φωτογραφία τους σε κυριακάτικη εφημερίδα να καμαρώνουν δια το αποτέλεσμα με έξαλλους πανηγυρισμούς!
Και μας προτρέπουν: Αυτό είναι το σήμα της γιορτής και της ευκαιρίας μας (τρεις γραμμές και ένας αριθμός). Ας το βάλουμε όλοι στην καρδιά μας!
Αμ, δε! Γιατί το σήμα αυτό δίχασε το Twitter. Μοιάζει σαν πιρούνι, αποφάνθηκαν κάποιοι. Μοιάζει με φουλάρι, είπαν κάποιοι άλλοι…
Και κάποιοι άλλοι, πιο νηφάλιοι, αναρωτιούνται: Είναι δυνατόν να προβάλλονται ιστορικά γεγονότα χωρίς εμφανή τα χαρακτηριστικά στοιχεία των γεγονότων αυτών; Είναι δυνατή η ανάδειξη επετείων χωρίς χρονολογίες;
Η μη μνημόνευση προσώπων, η άγνοια τοπωνυμιών, μπορεί να συμβάλει εις την διαιώνιση αυτών και εις την απόδοση ελαχίστου φόρου τιμής προς αυτά;
Το σήμα αυτό αντανακλά την καλλιτεχνική παράδοση των Ελλήνων; Αποτελεί άραγε την συνέχεια γιγάντων δημιουργών του πνεύματος και του χρωστήρος;
Εμείς δεν θα εκφράσουμε άποψη. Θα κάνουμε κάτι άλλο πιο απλό. Προτρέπουμε τους δημιουργούς (ομάδα οπτικής επικοινωνίας «παντζάρι») να μεταφερθούν νοερά μπροστά από τους ανδριάντες των αγωνιστών του 1821 και να τους παρουσιάσουν το δημιούργημά τους και να φαντασθούν ότι οι ανδριάντες αυτοί παίρνουν ζωή. Τι θα έκαναν; Θα χειροκροτούσαν; Θα άνοιγαν τις δύο παλάμες τους εις την γνωστή ελληνική χειρονομία αποδοκιμασίας ή θα γίνονταν κατακόκκινοι σαν παντζάρια και θα έστρεφαν λάβαρα, σπαθιά ή καριοφίλια εναντίον του;
Με τις σκέψεις αυτές δηλώνουμε ότι η επέτειος αυτή αποτελεί ένα καθοριστικό γεγονός, το οποίο παράλληλα με την αναγνώριση των αγώνων και θυσιών του λαού μας δημιουργεί και μία προοπτική αναστοχασμού για το παρόν και κυρίως για το μέλλον της χώρας. Επιβάλλει μια ολοκληρωμένη και συστηματική μελέτη, θεώρηση και οργάνωση εκδηλώσεων, με στοχευμένες συνεργασίες και πρωτοβουλίες. Έχουμε ιστορικό καθήκον να συμβάλουμε όλοι μαζί και καθένας από την σκοπιά του στον εορτασμό αυτό με εκδηλώσεις και δράσεις τόσον εις τους ιστορικούς και μαρτυρικούς τόπους της Ελλάδος, όσον και εις το εξωτερικό και δη σε χώρες, οι οποίες διεδραμάτισαν κάποιο ρόλο στην επανάσταση και απελευθέρωση, όπως Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία.
Σύνθημά μας πρέπει να είναι το τρίπτυχο:
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΜΝΗΜΗ – ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

«Αχαιός»